In de pleidooien voor het Internationaal Gerechtshof over de vraag naar de verplichtingen die Israel heeft aan de burgerbevolking, de NGO’s en de “derden” staten (
https://www.icj-cij.org/case/196), heeft de VS betoogd dat Israel als BEZETTENDE macht in Gaza het recht heeft om voor de eigen veiligheid militair naar believen te handelen.
.
Josh Simmons voor de VS:
9. “As the Court has previously observed, occupation is a question of fact [een voldongen feit waaraan Israel volgens de VS dus rechten zou kunnen ontlenen], and occupation law describes the rights and responsibilities for administering control over occupied territory. An occupying Power has obligations related to maintaining public order and safety and protecting the civilian population. It also has the right, while an occupier, to pursue its military objectives and to govern enemy territory.”
10. “In the law of occupation, therefore, military and humanitarian interests converge. This means that where specific provisions of that law call on an occupying Power to provide the civilian population with relief, the occupying Power does not lose its right to ensure its own security.”
(196-20250430-ora-01-00-bi.pdf).
.
Het betoog van de VS is niets anders dan een geslagen vuist op tafel. Israel is nu eenmaal de bezetter, zo is de redenering, en een bezettende macht “mag” bepalen wie zich in het gebied mogen bevinden en wat daar wordt gedaan. Deze Real-Politike redenering bevat een kern die in essentie fascistisch is (zie noot).
.
Stel daartegenover het betoog dat Ralph Wilde op 29 april ten behoeve van Bolivia in deze zaak heeft gehouden. Er lijkt weliswaar op het eerste gezicht misschien een spanningsveld te bestaan tussen twee wetsdomeinen. Dat is enerzijds het domein van het recht op zelfbeschikking (volgens welke de Israelische bezetting illegaal is) en anderzijds domein van bezettingsrecht (voor “occupation law”, zie
https://www.icrc.org/en/law-and-policy/occupation#text940424). Wilde stelt dat er geen spanningsveld bestaat omdat het ene domein ondergeschikt is aan het ander (“relative significance of the two areas of law”). Omdat immers reeds is vastgesteld door het Internationaal Gerechtshof dat de Israelische bezetting van Gaza, de Westoever en Oost-Jerusalem illegaal is (Legal Consequences arising from the Policies and Practices of Israel in the Occupied Palestinian Territory, including East Jerusalem, Advisory Opinion of 19 July 2024, para. 254.), zijn de bepalingen van “occupation law” in deze zaak niet van toepassing. Israel kan zich niet beroepen op rechten van de bezetter als de bezetting zelf ongeldig is. Intussen kan de bezette bevolking wel gewoon aanspraak maken op de bescherming volgens international humanitarian law (IHL).
.
Ralph Wilde voor Bolivia:
2. “As the Court held in its 2024 Advisory Opinion, Israel’s presence in the Palestinian Gaza Strip and West Bank, including East Jerusalem, is, in and of itself, illegal. It is a violation of the legal right of self-determination of the Palestinian people. It is conducted for the unlawful purpose of purported annexation. It must, in the words of the Court, end “as rapidly as possible”.”
3. “These findings presuppose that Israel has no valid legal basis to maintain the presence. Had there been a valid legal basis, the Court would not have called for the presence to end. The Court characterized the presence as a use of force, the legality of which is determined by the law on the use of force. Since using force without a valid legal basis is a breach of the «jus ad bellum», the implication of the Court’s finding that the presence should end, is that the presence is an unlawful use of force, an aggression.”
4. “Only the State of Palestine, and the Palestinian people, have the legal right to exercise authority in the Gaza Strip and West Bank, including East Jerusalem.”
5. “In consequence, only they have the legal right to decide who can enter and be present there, and which activities those present can engage in.”
6. “Conversely, as its presence is illegal, Israel necessarily lacks a valid entitlement to do anything there. In so far, then, as the presence continues, every activity performed is itself illegal, as an integral part of an illegal presence.”
7. “In consequence, Israel has no legal right to take any action in the OPT restricting the entry, presence and activities of other actors”.
8. “Any such action, on whatever basis, is, therefore, illegal. “
[…]
19. “In sum, the consequence of the Court’s finding in the 2024 Advisory Opinion ⎯ that Israel’s presence in the OPT is ⎯ in and of itself ⎯ illegal, is as follows. Israel must end its presence. It has no legal right to take any action there restricting the entry, presence and activities of States and international organizations, including UNRWA. Any such action is illegal.”
.
Noot voor wat betreft mijn keuze van het label “fascistisch”.
Kenmerkend voor het fascisme is de legitimatie van de inzet van geweld als volstrekt aanvaardbaar middel om het eigen politieke of maatschappelijke doel te bereiken, zonder rekening te willen houden met de bezwaren van enkelingen, ook niet indien zij deel uitmaken van de rechtelijke macht (Denis Mack Smith,
Mussolini, BUR 1981, 168), en zeker niet met die van derden in de buitenwacht –– laat staan met die van de slachtoffers. Het is de ideologie van het opgelegde voldongen feit dat gerealiseerd is en gehandhaafd wordt met geweld: “slik-het-maar”, “het-is-niet-anders”, “wat-wou-je-er-aan-doen?” Zoals Ferdinando Pappalardo, vicepresident van de
Associazione Nazionale Partigiani d’Italia (ANPI) het in 2020 wilde: “een van de kenmerkende eigenschappen van het fascisme is gelegen in het feit dat het [fascisme] de vertegenwoordiging is van een concentratie van vele vormen van geweld (fysiek, moreel, psychologisch) en dat het [fascisme] dat toepast in verschillende gradaties (terrorisme, oorlog, uitroeing). Voor het fascisme is het geweld in de eerste plaats [dus bovenal] het constante instrument van de politieke strijd, het meest verkozen, de regel en niet de uitzondering”/ “uno dei tratti distintivi del fascismo sta nel fatto che esso rappresenta il concentrato di molte forme di violenza (fisica, morale, psicologica), e che ne pratica le differenti gradazioni (terrorismo, guerra, sterminio). In primo luogo, per il fascismo la violenza costituisce lo strumento costante, privilegiato, la regola e non l’eccezione, della lotta politica.” (
Patria Indipendente, 8 december 2020) (
https://www.patriaindipendente.it/long…/fascismo-violenza/). Daarom stelde een vroege prominent van het Spaanse fascisme dan ook dat de beweging moest worden (uit)gedragen door militair-achtige teams die geen hypocriete schroom moesten hebben om het geweer ook echt af te schieten (naar het citaat van Ramiro Ledesma Ramos in vertaling gegeven door Hugh Thomas,
The Spanish Civil War, London 1961, 69). Uiteraard is de aard, de reikwijdte en de geschiedenis van het fascisme gecompliceerder dan “slechts” dit primaatschap van geweld. Het is een autocratische/ autoritaire ideologie die meer speciale definitie heeft gevonden in de tegenoverstelling tot, algemeen, de liberale democratie (zie bijv. Denis Mack Smith,
Mussolini, BUR 1981, 165-168) en, meer in het bijzonder, de socialistische, communistische en anarchistische overtuigingen op links (en voor zover in samenwerking, “het Volksfront”). Zie daartoe bijv. Hans Dankaart, Jaap-Jan Flinterman, Frans Groot, Rik Vuurmans,
De oorlog begon in Spanje. Nederlanders in de Spaanse Burgeroorlog 1936-1939, Van Gennep, Amsterdam 1985, inz. 98-99; of Lodewijk Petram & Samuël Kruizinga,
De oorlog tegemoet. Nederlanders en de strijd om Spanje, 1936-1939, Atlas Contact Amsterdam/Antwerpen 2020, o.a. 46-47. Een en ander strookt goed met de rake beschrijving van de fascistische beweging in Spanje in de 1930er jaren, de Falange, door J. Brouwer:
De Spaansche burgeroorlog. Zijn oorzaken en mogelijke gevolgen, Paul Brand, Hilversum 1936, 72-74.
