
https://vimeo.com/713405935
Vigil for Shireen Abu Aqleh at the Seat of the National TV News Networks in The Netherlands
De Israeli schieten in de Palestijnse Bezette Gebieden gewoon op alles wat beweegt (https://www.volkskrant.nl/…/israelische-soldaten…/). Lees bijvoorbeeld onderstaand citaat uit “The Perimeter” (2025), een nieuwe collectie van getuigenissen van (ex-) militairen van het Israelische Bezettingsleger verzorgd door de organisatie Breaking The Silence:
––– “But what do you shoot at?
––– At… something. It’s not like… sometimes you see people, sometimes there’s a specific ID from the scouts or radar or whatever, and then there could be a specific target to shoot. But sometimes it’s like, I don’t know, we fired. What do you shoot at? Find something relevant and shoot at it.
––– Are these suspicious points?
––– [It’s] everything. Because the IDF’s system has failed and fallen apart — the diagnostic system [for] classifying suspicious sites and what’s civilian and what isn’t. Maybe it’s Hamas’s fault that this diagnosis is
complex. But we set out on this war out of insult, out of pain, out of anger, out of the sense that we had to succeed. This distinction [between civilians and terrorist infrastructure], it didn’t matter. Nobody cared. We decided on a line which is the borderline, past which everyone is a suspect, but it’s not clear to me how familiar Palestinians are with this line.”
En het kan ze nooit ene moer schelen. Altijd ontkennen ze dat er grenzen van het onbetamelijke zijn overschreden, laat staan dat ze ooit zouden toegeven dat er oorlogsmisdaden door Israeli zijn gepleegd: het zou bij geraakte doelen altijd zijn gegaan over een terrorist, een commandocentrum, een ambulance met strijders erin, een menselijk schild of de dader zou zèlf een Palestijn zijn. In Nieuwsuur werd aandacht geschonken aan de onthullingen over de moord op 15 hulpverleners in hun ambulances in Gaza twee weken geleden en de pogingen van het Israelische Bezettingsleger om deze oorlogsmisdaad onder het tapijt te vegen, of liever gezegd, met bulldozers onder het zand en puin in te graven. We horen daar Ties Brock, de voormalige correspondent in Israel, hardop de volstrekt legitieme vraag stellen of een onderzoek naar Israelische oorlogsmisdaden verricht door het Israëlische leger wel echt te vertrouwen is. Een oud-aanklager bij het Israëlische leger, Maurice Hirsch, antwoordt: “100%”. Israël zou altijd alles doen om de volledige waarheid boven tafel te krijgen en indien er door eigen soldaten fouten blijken te zijn gemaakt, er strafrechtelijk zal worden opgetreden. Maar, zo stelt hij, dat komt nagenoeg niet voor omdat het Israelische leger als het meest morele leger ter wereld nooit zomaar iemand zou proberen te doden omdat dat tegen de Joodse ziel in zou gaan. “Israel investigates these incidents, not because we wish to in any way placate the international community, not because we wish to in any way find favour in the eyes of anyone else, but there is a fundamental principle of Jewish morality which requires that even our army act in a moral way. That is our own requirement for our own souls.” Er is de afgelopen decennia voldoende bewijs verschenen dat precies de andere richting in wijst: de slager keurt zijn eigen vlees, stelt zelden een onderzoek in, geeft bij hoge uitzondering straffen die dan altijd licht zijn, schort die kort daarna in stilte weer op en compenseert de “schuldig bevonden” personen gewoonlijk ook weer met promoties. Woordvoerders van B’Tselem (Shai Parnes) en Yesh Din (Yahav Erez) komen in het item terecht aan bod met verklaringen van die strekking. Ook krijgen we het meest recente X-bericht van het Israelische Bezettingsleger voorgelezen, waarin toch weer de suggestie wordt gedaan dat er, ondanks de eerdere onjuist gegeven verklaringen (lees: leugens), toch sprake moet zijn geweest van de aanwezigheid van tenminste zes Hamas terroristen in de ambulances –– tot zover alvast de belofte van de uitkomst van dat onderzoek.
Ties Brock gaat vervolgens netjes in op het door een van hen aangehaalde voorbeeld van de moord op de journaliste Shireen Abu Akleh door een Israëlische sluipschutter in Jenin op 11 mei 2022 waaruit precies dat patroon achteraf zou blijken. Ties komt daarbij mooi kritisch over, al gebruikt hij niet het werkwoord “moorden” maar nog steeds het meer neutrale “doden”. Hij spring nu dus eindelijk ook op de fanfarekar.
Ties is namelijk dezelfde arrogante sukkel van een correspondent die weigerde in te gaan op de uitnodiging van activisten om te komen kijken bij de wake/demonstratie die op 16 mei is gehouden op het Mediapark van Hilversum, een paar honderd meter van zijn locatie op dat moment in het NOS gebouw. De demonstratie was georganiseerd door Studenten voor Rechtvaardigheid in Palestina (SRP), Plant een Olijfboom, BDS Nederland, Palestijnse Gemeenschap Nederland (PG NL) en de Erasmus School of Colour. De wake werd gehouden bij de ingang van het terrein, aan de voet van het bronzen beeld van de cameraman van Hans Bayens uit 1966. Het was een herdenking juist in protest tegen de moord op journalisten –– en Esther van der Most (planteenolijfboom.nl) wist daar toen al de namen op te noemen van vijftig in Palestina vermoorde journalisten sinds het jaar 2000–– en tegen de vooringenomen en onderdrukte verslaggeving over het “incident” in Jenin. Ties Brock, die nauw betrokken was bij de aard en toon van die verslaggeving, was dus aanwezig op het terrein en is persoonlijk uitgenodigd door één van de activisten. Hij vroeg Ties of hij ook naar de wake zou komen, “Yeah, yeah, I know about the vigil, ” zo parafraseert hij Ties, “but in fact I don’t quite agree with the vigil being held in this way. I will pay my respects in my own way.” (zie mijn video “Vigil for Shireen Abu Aqleh at the Seat of the National TV News Networks in The Netherlands”, https://vimeo.com/713405935) De activist vroeg hem wat zijn medeleven nou toch kon betekenen als dat privé was? Als witte Joodse jongen die medeverantwoordelijk is voor het collectieve stilzwijgen had hij er toch moeten zijn. Of had een collega journalist even naar de poort van het terrein hebben kunnen lopen. Er werken dagelijks immers 6000 mensen op dat complex waarvan een groot deel betrokken is bij de nieuwsvoorziening (https://www.spreekbuis.nl/het-media-park-in-cijfers/). Niemand van de media is langsgekomen om de gevallen vakgenoot uit Palestina te gedenken (met uitzondering mogelijk van een schrijvend journalist van de Gooi-en Eemlander: zie ook https://www.planteenolijfboom.nl/…/nrc-begrijpt-niet…).
Ga zo door Ties, dan wordt je stoepje misschien vanzelf schoon!