De verdeling van Palestina in 1947, die gestaag toewerkt naar de complete annexatie ervan door één van de twee partijen, is afgedwongen door Zionisten en hun medestanders. De verdeling was in de eerste instantie al in strijd met de geest van het Handvest van de nieuwe VN (Ardi Imseis, The United Nations and the Question of Palestine. Rule by Law and the Structure of International Legal Subalternity, Cambridge Univ. Pr. 2025, p. 59 inz.) Deze “partitie” ging voorbij aan de verplichting krachtens het Handvest om gehoor te geven aan de stem van de meerderheid van de inheemse bevolking (e.g. “zelfbeschikkingsrecht der volkeren”). De Zionistische minderheid kreeg evenwel zijn zin. Nederland was een van de landen die, met al die andere koloniale machten, vóór de (ongelijke) verdeling waren. De Zionisten hebben hun onredelijke eis van de exclusiviteit van een Joodse staat door weten te drukken met onder meer terroristische acties (zie bijvoorbeeld aangehecht bericht, “De Veroordeelde Terroristen. Irgoen verschaft zich gijzelaars”, Gazet van Limburg, 16 juli 1947). Hierover kunt u uitgebreid lezen inmiddels, bijvoorbeeld, Thomas Suárez, Palestine Hijacked. How Zionism Forged an Apartheid State From the River to the Sea, Interlink Books Northhampton Mass. US, 2023. Zo hadden de Zionistische terroristen van Irgun in 1946 bijvoorbeeld het King David Hotel in Jerusalem op 22 Juli 1946 met een bom opgeblazen, met 91 slachtoffers tot gevolg, omdat daar het bestuurlijk hoofdkwartier van het Britse gezag was gevestigd (Palestina was toen nog een Mandaat krachtens artikel 22 van het Convenant van de Volkenbond). Zionistische terroristen van de Sterngroep zouden op 17 september 1948 zelfs de Zweedse VN onderhandelaar Graaf Bernadotte in Jeruzalem vermoorden, waarmee de Zionisten plotseling een gewelddadig eind maakten aan een eerder door Bernadotte met moeite bereikte wapenstilstand tussen de partijen die streden tengevolge van de vermaledijde Partitie. Die wapenstilstand was dan ook een farce ––– Waar doet dat ons toch aan denken?
.
P.S. Merk op, bij het lezen van aangehecht artikel uit de Gazet van Limburg, dat de Irgun óók tégen de Partitie waren, maar wel om een heel andere reden dan die van de Palestijnen met een Arabische culturele identiteit. De eenheidsstaat zoals die werd voorgestaan door de Zionistische Terroristen namelijk, en waarvan sprake is in aangehecht artikel van de Gazet van Limburg, was niet gebaseerd op de wil van de meerderheid van de inheemse bevolking. De Zionisten eisten geheel Palestina op voor de vestiging van een Joodse staat, ook al vormden de Joden met 32% een minderheid, een minderheid die ook nog eens recentelijk was aangezwollen door de massale toestroom, actief bevorderd door (pro-)Zionisten, van immigranten in de eerste helft van de twintigste eeuw. –– in 1914 bestond het Joodse aandeel nog geen 10%.
.
Nog een stukje tekst uit die tijd, dit keer uit het Nieuw Israëlietisch Weekblad van 22 augustus 1947: “In de afgelopen week zijn bij het treffen tussen Joden en Arabieren 12 Joden en 20 Arabieren gedood en 30 Joden en 49 Arabieren gewond. Het begon [beweert het NIW] met een aanval van Arabieren op een Joods café in Tel- Aviv en sedertdien hebben aan de grens Tel- Aviv—Jaffa voortdurend schermutselingen plaats gevonden. Daar de regering [= de Mandataris, Great Britain] bleek nu niet snel te kunnen optreden, heeft de Haganah [=de illegale militie waar later het zogenaamde IDF uit zou ontstaan] de schuldige Arabieren gestraft en hun huis opgeblazen. [Dat was een beproefd vergeldingsmiddel van de Britten] Hoewel zij gewaarschuwd had en op evacuatie had aangedrongen, bleken toch een vrouw en kinderen mede het slachtoffer te zijn geworden.” Dit komt ons ook bekend voor…